Bugün yazmak istedim. Aslında uzun zamandır başlamak istiyorum ama ha bugün ha yarın derken günler geçiyor, her geçen güne de üzülüyorum, bir gün silinip giderse hafızamdan diye. Yazmak lazım, her geçen günü, her hatırayı kaydetmek, saklamak açıp açıp bakmak lazım, içerde yer açmak lazım kendimize! Şimdi uzun uzun, yazmanın faydalarına girmeyeceğim tabii, o daha önceden yazılmış paylaşılmayı bekleyen apayrı bir konu ;)
(Ve yeni bir blog konusu)...
Buradan devam ediyorum; çünkü çok şey değişmiş o zamandan bu zamana. Vapur seferlerim azalmış, bitmiş, tekrar başlamış, tekrar azalmış. Haydarpaşa'm yanmış ya da yakılmış. Hastalıklar olmuş, zor kararlar verilmiş belki de verilememiş, çaresizlik hissedilmiş ama her şey kötü de gitmemiş tabii güzel haberler gelmiş, yeni başlangıçlar yaşanmış ünlemler dev soru işaretlerini yenmiş! :)
Dersler alınmış en en en önemlisi:
Her başlangıç zordur.
İyiler kötüleri yener.
Karanığın en koyu olduğu an güneşin doğmaya en yakın olduğu andır.
En büyük zenginlik sağlıktır.
En değerli şey senin mutluluğunu isteyen, sana destek olan insanların varlığıdır.
Bir de güzel bir alıntı yapalım bu yazıya Mevlana'dan:
Kötü bir döneme girdiğinde ve her şey sana karşı gibi göründüğünde,
bir dakika bile dayanamayacakmışsın gibi geldiğinde sakın pes etme;
çünkü orası gidişatın değişeceği yer ve zamandır....
